Kategoria:Źródła rekonstrukcji

From pl-MahabharataWiki
Jump to navigationJump to search

Ponieważ nie znamy faktycznego momentu wydarzeń MBh, a nawet nie jesteśmy pewni ich historyczności, w rekonstrukcji uwzględniamy szeroki przedział czasowy od schyłku Cywilizacji Doliny Indusu (harappańskiej) po okres panowania Kuszanów. Umożliwi to czytelnikowi wejście w świat wyobrażeń kolejnych pokoleń twórców i słuchaczy eposu.


Ze względu na skąpość artefaktów wczesnej kultury materialnej Indii, w rekonstrukcji sięgamy do militariów krajów ościennych, szczególnie Persji okresu Achemenidów oraz imperium neoasyryjskiego. Kultura mezopotamska silnie oddziaływało na ludy ościenne, w tym Persów. W czasach Achemenidów Gandhara była jedną z perskich prowincji, a tym samym – jako ośrodek nauki – oddziaływała na kulturę doliny Indusu i Doabu.


W rekonstrukcji korzystamy z następujących pomocy wizualnych:


Jeśli chodzi o subkontynent indyjski wykorzystujemy rzeźbę z następujących miejsc:

  • Taksila, zwłaszcza Sirkap (Muzeum Taksili) (200 pne – 200 n.e.)
  • stupa w Bharhut (125-100 p.n.e.)
  • jaskinie w Bhaja (100-70 pne) i w Pitlakhora (100-70 pne)
  • płaskorzeźby z Sanchi (300 p.n.e.-200 n.e.)
  • rzeźba Gandhary i Mathury z okresu Kuszanów (Muzeum w Peszawarze, Lahore, Taksli, Mathurze, Kalkucie)
  • płaskorzeźby z Nagardżunakondy (210-320 n.e.)


Niekiedy, gdy jest to uzasadnione historią rozwoju danego oręża, sięgamy do artefaktów z dalszych rejonów jak: Egipt, imperium hetyckie, Baktria czy nawet basen Morza Śródziemnego.