Carman – tarcza: Różnice pomiędzy wersjami

Z pl-MahabharataWiki
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
imported>AndBab
Nie podano opisu zmian
imported>AndBab
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
== '''Informacje wstępne''' ==
== Informacje wstępne ==
Tarcza była ważnym elementem broni ochronnej. Dawała zasłonę przed strzałami, pociskami miotanymi ręką czy procą oraz przed ciosami miecza i broni drzewcowej. Często sama tarcza była używana jako broń – można było nią popychać przeciwnika lub uderzając kantem złamać jego kończynę. Najstarsze tarcze wykonane były z drewna i skóry. Używano skóry bawoła, nosorożca, krokodyla lub skorup żółwia. W konstrukcji lekkich tarcz wykorzystywano trzcinę i bambus<ref>Paul, E. J. (2005). ''Arms and Armour: Traditional Weapons of India'' (1st Edition. Series: India Crest.). Roli Books, p. 120.</ref>. Tarcze różnią się wielkością i kształtem. Najpopularniejsze to:
Tarcza była ważnym elementem broni ochronnej. Dawała zasłonę przed strzałami, pociskami miotanymi ręką czy procą oraz przed ciosami miecza i broni drzewcowej. Często sama tarcza była używana jako broń – można było nią popychać przeciwnika lub uderzając kantem złamać jego kończynę. Najstarsze tarcze wykonane były z drewna i skóry. Używano skóry bawoła, nosorożca, krokodyla lub skorup żółwia. W konstrukcji lekkich tarcz wykorzystywano trzcinę i bambus<ref>Paul, E. J. (2005). ''Arms and Armour: Traditional Weapons of India'' (1st Edition. Series: India Crest.). Roli Books, p. 120.</ref>. Tarcze różnią się wielkością i kształtem. Najpopularniejsze to:
{| class="wikitable"
{| class="wikitable"
Linia 24: Linia 24:
|}
|}


== '''Historia''' ==
== Historia ==
{| class="wikitable"
{| class="wikitable"
|
|
=== '''Późny okres  harappański''' (1900-1300 p.n.e.) ===
=== Późny okres  harappański (1900-1300 p.n.e.) ===
|-
|-
|[[Plik:Tarcze z Sinauli.jpg|mały|Tarcze z Sinauli (źródło: Jain  i Jain 2018:210<ref>Jain, A. R., & Jain, A. (2018). ''Harappan Civilisation'' (Kitabwale).</ref> oraz slajd z [https://www.youtube.com/watch?v=jU5SMcKePp0 prezentacji Dr. Manjul).]]]W grobowcach w Sinauli odnaleziono tarcze kształtu ósemki. Były  one zdobione ukośnymi czworokątami z gwiazdami wewnątrz, kółkami tworzącymi  linie wzdłuż obręczy i wzmacniane strzałkowatymi kształtami. Ich wysokość  przekraczała 75 cm.
|[[Plik:Tarcze z Sinauli.jpg|mały|Tarcze z Sinauli (źródło: Jain  i Jain 2018:210<ref>Jain, A. R., & Jain, A. (2018). ''Harappan Civilisation'' (Kitabwale).</ref> oraz slajd z [https://www.youtube.com/watch?v=jU5SMcKePp0 prezentacji Dr. Manjul).]]]W grobowcach w Sinauli odnaleziono tarcze kształtu ósemki. Były  one zdobione ukośnymi czworokątami z gwiazdami wewnątrz, kółkami tworzącymi  linie wzdłuż obręczy i wzmacniane strzałkowatymi kształtami. Ich wysokość  przekraczała 75 cm.
|-
|-
|
|
=== '''Reliefy neoasyryjskie''' (883-631 p.n.e.) ===
=== Reliefy neoasyryjskie (883-631 p.n.e.) ===
|-
|-
|[[Plik:Tarcze asyryjskie, Layard..jpg|mały|Tarcze asyryjskie (źródło: Dezso, 2012, ilustracje uzupełniające)<ref>Dezso, T. (2012). ''Tamas Dezso: The Assyrian Army I/1-2. The Structure of the Neo-Assyrian Army. 1. Infantry 2. Cavalry and Chariotry'' (1st Edition).</ref>.]]Wojska asyryjskie stosowały wiele  rodzajów tarcz. Były zarówno małe okrągłe tarcze typu puklerz, jak i duże  pawęże. Odnajdujemy też na reliefach bogato zdobione tarcze z kolcami i głową  tygrysa pośrodku umbo.
|[[Plik:Tarcze asyryjskie, Layard..jpg|mały|Tarcze asyryjskie (źródło: Dezso, 2012, ilustracje uzupełniające)<ref>Dezso, T. (2012). ''Tamas Dezso: The Assyrian Army I/1-2. The Structure of the Neo-Assyrian Army. 1. Infantry 2. Cavalry and Chariotry'' (1st Edition).</ref>.]]Wojska asyryjskie stosowały wiele  rodzajów tarcz. Były zarówno małe okrągłe tarcze typu puklerz, jak i duże  pawęże. Odnajdujemy też na reliefach bogato zdobione tarcze z kolcami i głową  tygrysa pośrodku umbo.
Linia 40: Linia 40:
|-
|-
|
|
=== '''Reliefy Achemenidów''' (559-330 p.n.e.) ===
=== Reliefy Achemenidów (559-330 p.n.e.) ===
|-
|-
|[[Plik:Persepolis (1933 r). Oriental Institute of the University of Chicago.jpg|mały|Persepolis (1933 r). Oriental Institute of the  University of Chicago (źródło: [https://www.nytimes.com/2018/07/23/arts/design/judge-orders-return-of-ancient-limestone-relief-to-iran.html www.nytimes.com]).]]Na reliefach z Persepolis widzimy owalne  tarcze z dwoma okrągłymi otworami. Otwory służyły poprawieniu wizji  chroniącego się wojownika.
|[[Plik:Persepolis (1933 r). Oriental Institute of the University of Chicago.jpg|mały|Persepolis (1933 r). Oriental Institute of the  University of Chicago (źródło: [https://www.nytimes.com/2018/07/23/arts/design/judge-orders-return-of-ancient-limestone-relief-to-iran.html www.nytimes.com]).]]Na reliefach z Persepolis widzimy owalne  tarcze z dwoma okrągłymi otworami. Otwory służyły poprawieniu wizji  chroniącego się wojownika.
Linia 48: Linia 48:
|-
|-
|
|
=== '''Tarcze  greckie''' (550 p.n.e.) ===
=== Tarcze  greckie (550 p.n.e.) ===
|-
|-
|[[Plik:Hoplitodromos Staatliche Antikensammlungen 1471.jpg|mały|Hoplitodromos (bieg w zbroi), grecka  amfora z Vulci,  550 r. p.n.e. (źródło: [[commons:File:Hoplitodromos_Staatliche_Antikensammlungen_1471.jpg|wikimedia]]).]]Grecy umieszczali na swych tarczach  godła (epizema), co zdaje się być poświadczone również w MBh, np. tarcza  Dźajadrathy nosi na sobie godło pawia albo jest przyozdobiona jego piórami (''barhiṇa-mahā-vāja,'' 7.13.57).
|[[Plik:Hoplitodromos Staatliche Antikensammlungen 1471.jpg|mały|Hoplitodromos (bieg w zbroi), grecka  amfora z Vulci,  550 r. p.n.e. (źródło: [[commons:File:Hoplitodromos_Staatliche_Antikensammlungen_1471.jpg|wikimedia]]).]]Grecy umieszczali na swych tarczach  godła (epizema), co zdaje się być poświadczone również w MBh, np. tarcza  Dźajadrathy nosi na sobie godło pawia albo jest przyozdobiona jego piórami (''barhiṇa-mahā-vāja,'' 7.13.57).
|-
|-
|
|
=== '''Rzeźba i artefakty od Mauriów do Kuszanów''' (320 p.n.e.-267 n.e.) ===
=== Rzeźba i artefakty od Mauriów do Kuszanów (320 p.n.e.-267 n.e.) ===
|-
|-
|[[Plik:Muzeum Taksili, Sirkap, tarcze, II p.n.e.-II n.e. (zdjęcie A.Babkiewicz 2018) - tarcze.jpg|mały|Muzeum Taksili, Sirkap, tarcze, II p.n.e.-II  n.e. (zdjęcie: A.Babkiewicz 2018).]]W Sirkap (Taksila) odnaleziono okrągłe  tarcze typu puklerz oraz mniejsze, które mogły być umbo mocowanymi do  większego stelaża.
|[[Plik:Muzeum Taksili, Sirkap, tarcze, II p.n.e.-II n.e. (zdjęcie A.Babkiewicz 2018) - tarcze.jpg|mały|Muzeum Taksili, Sirkap, tarcze, II p.n.e.-II  n.e. (zdjęcie: A.Babkiewicz 2018).]]W Sirkap (Taksila) odnaleziono okrągłe  tarcze typu puklerz oraz mniejsze, które mogły być umbo mocowanymi do  większego stelaża.
Linia 72: Linia 72:
|}
|}


== '''Dodatkowe informacje z subkontynentu indyjskiego''' ==
== Dodatkowe informacje z subkontynentu indyjskiego ==
''Kauṭilya'' (''Arthaśāstra'' 2.18.16-17) zajmuje się zbroją i jej częściami. Druga część strofy siedemnastej zdaje się wymieniać różne rodzaje tarcz. Choć lista terminów jest daleka od przejrzystości możemy z niej wnioskować, że autor zna tarcze wykonane z różnych materiałów i o rozmaitych kształtach:
''Kauṭilya'' (''Arthaśāstra'' 2.18.16-17) zajmuje się zbroją i jej częściami. Druga część strofy siedemnastej zdaje się wymieniać różne rodzaje tarcz. Choć lista terminów jest daleka od przejrzystości możemy z niej wnioskować, że autor zna tarcze wykonane z różnych materiałów i o rozmaitych kształtach:


- ''peṭī-carman'' – kosz i skóra (?) (kom. tarcza z drewna i skóry; rękawice),
* ''peṭī-carman'' – kosz i skóra (?) (kom. tarcza z drewna i skóry; rękawice),
* ''hasti-karṇa'' – „ucho słonia” (kom. tarcza ochronna),
* ''tāla-mūla'' – „korzeń palmy” (kom. tarcza szeroka u dołu, wąska u góry),
* ''dhamanikā'' –rura / żyła (?) (kom. skórzany mieszek),
* ''kapāṭa'' – drzwi (?),
* ''kiṭikā'' – „świniowe” (?) (kom. lekka tarcza z plecionki trzcinowej i skóry),
* ''apratihata'' – „niezniszczalny” (kom. zbroja słoniowa: ''hastivāraka''; rękawica: ''hastavāraka''),


- ''hasti-karṇa'' – „ucho słonia” (kom. tarcza ochronna),
* ''balāhakānta'' – „chmuro-kres” (kom. jak ''apratihata'', tylko z żelaznymi pasami na końcach; wariant tekstu: ''varāhakānta'' – „ulubione przez wieprza”).


- ''tāla-mūla'' – „korzeń palmy” (kom. tarcza szeroka u dołu, wąska u góry),
=== Określenia na tarczę w MBh ===
 
- ''dhamanikā'' –rura / żyła (?) (kom. skórzany mieszek),
 
- ''kapāṭa'' – drzwi (?),
 
- ''kiṭikā'' – „świniowe” (?) (kom. lekka tarcza z plecionki trzcinowej i skóry),
 
- ''apratihata'' – „niezniszczalny” (kom. zbroja słoniowa: ''hastivāraka''; rękawica: ''hastavāraka''),
 
- ''balāhakānta'' – „chmuro-kres” (kom. jak ''apratihata'', tylko z żelaznymi pasami na końcach; wariant tekstu: ''varāhakānta'' – „ulubione przez wieprza”).
 
=== '''Określenia na tarczę w MBh''' ===
{| class="wikitable"
{| class="wikitable"
| colspan="3" |'''tarcze'''
| colspan="3" |'''tarcze'''
Linia 119: Linia 113:
Tekst często mówi o ozdobach umieszczanych na tarczy. Zdobiły ją gwiazdy (''anekatāra'') lub dzwoneczki (''kiṅkiṇī-śata-jālavat''). Mogła też nosić na sobie godło, np. tarcza Dźajadrathy zdaje się nosić wizerunek pawia (''barhiṇa-mahā-vāja'').d
Tekst często mówi o ozdobach umieszczanych na tarczy. Zdobiły ją gwiazdy (''anekatāra'') lub dzwoneczki (''kiṅkiṇī-śata-jālavat''). Mogła też nosić na sobie godło, np. tarcza Dźajadrathy zdaje się nosić wizerunek pawia (''barhiṇa-mahā-vāja'').d


== '''Przypisy''' ==
== Przypisy ==


[[Category: Wyposażenie militarne]]
[[Category: Wyposażenie militarne]]

Wersja z 05:46, 31 lip 2021

Informacje wstępne

Tarcza była ważnym elementem broni ochronnej. Dawała zasłonę przed strzałami, pociskami miotanymi ręką czy procą oraz przed ciosami miecza i broni drzewcowej. Często sama tarcza była używana jako broń – można było nią popychać przeciwnika lub uderzając kantem złamać jego kończynę. Najstarsze tarcze wykonane były z drewna i skóry. Używano skóry bawoła, nosorożca, krokodyla lub skorup żółwia. W konstrukcji lekkich tarcz wykorzystywano trzcinę i bambus[1]. Tarcze różnią się wielkością i kształtem. Najpopularniejsze to:

hoplon / aspis (gr.)
Amfora czarnofigurowa, Attyka 570-565 p.n.e. (źródło: wikimedia).
Wyobrażenie Ancile (źródło: wikimedia).
Grecka okrągła tarcza stosowana przez hoplitów pomiędzy VII-III w. p.n.e. Drewno dębowe pokryte skórą, wzmocnione na krawędziach i w środku brązem.


Stosowano też tarczę z wcięciami albo w kształcie ósemki, która ułatwiała manipulowanie włócznią. Taką tarczą miała być sławna Ancile.

pelta (gr)
Peltasta walczący, kufel z Attyki (źródło: wikimedia).
Tarcza piechoty greckiej, czyli peltastów. Wykonana z wikliny, przypominająca kształtem półksiężyc. Grecy przypisywali ją Amazonkom.
kałkan (tur.)
Kałkan, Muzeum Wojska Polskiego (źródło: muzeumwp.pl).
Lekka, okrągła, silnie wypukła; stosowana w Turcji, Persji, Indiach, Chinach. Wykonana z plecionki, w środkowej części metalowe umbo, podbijana od wewnątrz suknem.
sipar / dhal (pers.)
Sipar, muzeum w Lahore (źródło: A.Babkiewicz 2018).
Stalowa, kolista, wypukła, z płaskim brzegiem i czterema nitami. Stosowana w Persji, Turcji i Indiach.
puklerz
Puklerz, przód i wnętrze (źródło: wikimedia).
Bouclier (fr.) – niewielka, okrągła, w całości z metalu, wybrzuszony sferyczny środek.
pawęż
Pawęż krzyżacka, wysokość 125 cm, Muzeum Wojska Polskiego, (źródło: muzeumwp.pl).
Pavese (wł.) – prostokątna, wysoka, duża, ciężka. Używana przez piechotę.

Historia

Późny okres harappański (1900-1300 p.n.e.)

Tarcze z Sinauli (źródło: Jain i Jain 2018:210[2] oraz slajd z prezentacji Dr. Manjul).
W grobowcach w Sinauli odnaleziono tarcze kształtu ósemki. Były one zdobione ukośnymi czworokątami z gwiazdami wewnątrz, kółkami tworzącymi linie wzdłuż obręczy i wzmacniane strzałkowatymi kształtami. Ich wysokość przekraczała 75 cm.

Reliefy neoasyryjskie (883-631 p.n.e.)

Tarcze asyryjskie (źródło: Dezso, 2012, ilustracje uzupełniające)[3].
Wojska asyryjskie stosowały wiele rodzajów tarcz. Były zarówno małe okrągłe tarcze typu puklerz, jak i duże pawęże. Odnajdujemy też na reliefach bogato zdobione tarcze z kolcami i głową tygrysa pośrodku umbo.


Tarcza była podstawową bronią ochronną piechoty i innych formacji. Zdarza się, że z rydwannikiem na platformie rydwanu stoi aż dwóch tarczowników. Puklerze, gdy ich nie używano, noszono na plecach.

Reliefy Achemenidów (559-330 p.n.e.)

Persepolis (1933 r). Oriental Institute of the University of Chicago (źródło: www.nytimes.com).
Na reliefach z Persepolis widzimy owalne tarcze z dwoma okrągłymi otworami. Otwory służyły poprawieniu wizji chroniącego się wojownika.


Wariantami takiej tarczy są tarcze z wyciętymi bokami oraz tarcza ósemkowa. Wycięcia służyły zwiększeniu zakresu ruchów włóczni.

Tarcze greckie (550 p.n.e.)

Hoplitodromos (bieg w zbroi), grecka amfora z Vulci,  550 r. p.n.e. (źródło: wikimedia).
Grecy umieszczali na swych tarczach godła (epizema), co zdaje się być poświadczone również w MBh, np. tarcza Dźajadrathy nosi na sobie godło pawia albo jest przyozdobiona jego piórami (barhiṇa-mahā-vāja, 7.13.57).

Rzeźba i artefakty od Mauriów do Kuszanów (320 p.n.e.-267 n.e.)

Muzeum Taksili, Sirkap, tarcze, II p.n.e.-II n.e. (zdjęcie: A.Babkiewicz 2018).
W Sirkap (Taksila) odnaleziono okrągłe tarcze typu puklerz oraz mniejsze, które mogły być umbo mocowanymi do większego stelaża.
Sanchi, brama południowa, wojna o relikwie Buddy w Kushinagarze (50-0 p.n.e.) (źródło: wikimedia).
Pitalkhorā, Mahāraṣṭra, wejście do jaskini nr 4, strzegący żołnierze (dvārapāla) (100-70 p.n.e.) (źródło: wikimedia).
Przedstawienia na reliefach ukazują liczne możliwe kształty i wielkości indyjskich tarcz: od małych okrągłych, po spore prostokątne chroniące większość postaci wojownika.


Prostokątna tarcza żołnierza strzegącego wejścia w Pitalkhorā ozdobiona jest na jednej strony frędzlami, z drugiej posiada zdobny pas. Dziwi jej prostota – mógł to być kawałek prostej deski.


Włócznicy na reliefie z Sanchi chronią się prostokątnymi tarczami zakończonymi owalnym łukiem na szczycie. Za ich plecami kryją się łucznicy.

Nawrócenie Angulimali, muzeum Lahore, I w. (zdjęcie: A.Babkiewicz 2018).
Atak Mary, muzeum Lahore, II-III w. (zdjęcie: A.Babkiewicz 2018).
Niewielkie okrągłe puklerze używane na reliefie z Lahore (nawrócenie Angulimali) podczas walki mieczem są najbardziej typową indyjską tarczą. Przetrwa ona całe wieki. Lekka i poręczna stanowiła nieodzowną ochronę podczas starcia wręcz.


Na reliefie przedstawiającym atak Mary widoczne są dwie tarcze. Jedna typu puklerz i druga niewielka pawęż stojąca u stóp rycerza.

Dodatkowe informacje z subkontynentu indyjskiego

Kauṭilya (Arthaśāstra 2.18.16-17) zajmuje się zbroją i jej częściami. Druga część strofy siedemnastej zdaje się wymieniać różne rodzaje tarcz. Choć lista terminów jest daleka od przejrzystości możemy z niej wnioskować, że autor zna tarcze wykonane z różnych materiałów i o rozmaitych kształtach:

  • peṭī-carman – kosz i skóra (?) (kom. tarcza z drewna i skóry; rękawice),
  • hasti-karṇa – „ucho słonia” (kom. tarcza ochronna),
  • tāla-mūla – „korzeń palmy” (kom. tarcza szeroka u dołu, wąska u góry),
  • dhamanikā –rura / żyła (?) (kom. skórzany mieszek),
  • kapāṭa – drzwi (?),
  • kiṭikā – „świniowe” (?) (kom. lekka tarcza z plecionki trzcinowej i skóry),
  • apratihata – „niezniszczalny” (kom. zbroja słoniowa: hastivāraka; rękawica: hastavāraka),
  • balāhakānta – „chmuro-kres” (kom. jak apratihata, tylko z żelaznymi pasami na końcach; wariant tekstu: varāhakānta – „ulubione przez wieprza”).

Określenia na tarczę w MBh

tarcze
nazwa sanskrycka liczba wzmianek w MBh tłumaczenie terminu
carman 163 „skórzana”
śarāvara 10 „strzałochron”
phalaka 7 „płyta”
śarāvarṇa 2 „strzałochron”


Tekst często mówi o ozdobach umieszczanych na tarczy. Zdobiły ją gwiazdy (anekatāra) lub dzwoneczki (kiṅkiṇī-śata-jālavat). Mogła też nosić na sobie godło, np. tarcza Dźajadrathy zdaje się nosić wizerunek pawia (barhiṇa-mahā-vāja).d

Przypisy

  1. Paul, E. J. (2005). Arms and Armour: Traditional Weapons of India (1st Edition. Series: India Crest.). Roli Books, p. 120.
  2. Jain, A. R., & Jain, A. (2018). Harappan Civilisation (Kitabwale).
  3. Dezso, T. (2012). Tamas Dezso: The Assyrian Army I/1-2. The Structure of the Neo-Assyrian Army. 1. Infantry 2. Cavalry and Chariotry (1st Edition).